Instynkt

W głębi duszy naszej wyryta

Nieznana nam natura dzika

   I bywa tak, znienacka wypełźnie

Świat wymacać po omacku

Dnem zatrząsnąć egzystencji

Ogień rozpalić palący śmiertelnie

I opada na dno, swoje miejsce

Światłem wiary i spokoju wypędzona

W głąb najciemniejszej siebie

Schrypłe słychać jedynie jęki

W drodze powrotnej do głębi

Powolnie, powolnie …

Skradać się będzie, zatruwać

Na okazję będzie czuwać

Miotać dreszczem agonii

Kusić, błagać. Aktorka nikczemna.

Czekając wyjścia z uwięzi.

Wydarcia z kaftanów.

Wydarcia z uśpienia. Na nowo.